28 Şubat 2015 Cumartesi

Aile ile Yaşamak

Yalandı. Dirayetle yazılmış bir yalanı sabırla yaşıyorum. Ailemin yanında olmaktan bahsediyorum. Rol yapmak vardır ya işte ailemin yanında o role bürünüyorum. İnsan aynı anda iki hayat barındarabilirmiş anladım. Rolüm o kadar ağır ki bazen sosyal uygulamalarda sorarlar, rolün nedir diye. Ben bu soruya gerçekten oynadığım rolü söylemek, anlatmak istiyordum aslında. Eve gidiyorum ama ruhumu kapının dışında bırakıyorum daha sonra yeni ruhumu giyip zile basıyorum. Ben içeri giriyorum, ruhum dışarda kalıyor. Lakin içeri giren de ben değilim çünkü o beden benim ruhumu taşımıyor. Benim ruhumu taşıyan beden kapı dışında kaldığı için yeni biz dizi film çekercesine ait olmaya çalıştığım ruha sahip oluyorum. GelGit'lerim var. Dengesizliklerim ondadır. Suskunluğum, nayifliğim ondandır. Yalandan, yalanı yaşamaktan. Yalan iken ailem benimle peki ya gerçek iken?
Bu sorunun cevabını hepimiz iyi biliriz. Yalanı yaşamak acı veriyor olabilir. Bazen öyle zorunluluklar olur ki yapmakla mükellefsindir. Nitekim siyasi seçimlerdeki reylerime bile karışan babam varken benim kendi bedenimi evde taşımak pek olanaklı görünmüyor. Çok zorlanıyorum yalancıyım ve yalan söylüyorum. Yalanı yaşıyorum.

12 yorum:

  1. Aklıma bir şey takıldı: Seni zorlayan, yalan dediğin, ailenin gerçekleri bilmemesi mi? Yoksa bu konuda gerçeklerin üstünü örtmek için söylenmiş yalanların mı var? Merak ettim çünkü ben de ailemin yanında ben değilim. Kendimi sadece görmek istedikleri kadar onlara açıyorum. Ancak bu benim ruh hâlimi etkilemiyor. Sonuçta ailelerimiz hayatımızın hepsini paylaşacağımız insanlar değil. Gönül ister ki sevdiğimiz insanları falan onlara anlatabilelim, fakat olmuyor. Ailenin sana karışmasına ise üzüldüm. Aile yaşantını bilmiyorum ve haddim değil belki ama en azından küçük olaylardan başlayarak kendine karışılmasına izin vermesen. Senin kararlarına ve hayatına karışmayı bir hak olarak görüyorlar sanırım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yalan diye tarif ettiğim, onların beni bilmemesi ve benim sahiplenmek zorunda kaldığım daha maskülen bir yapıdan bahsediyorum. Ailem için canımı veririm lakin onlar benim ibne olduğumu öğrense aynı şekilde canlarını vermezler. Bazı konularda kültür eksiklikleri var özellikle bu lgbt konusu ve özgürlük hakkında. Değiştirmeye çalışınca olmuyor yani mecburen üstünü kapatıp daha gündelik yaşantıya ağırlık vererek mesut şekilde yaşamayı tercih etmek durumundayım. Onlardan ayrı yaşamaya başladığımda ancak benliğimi doyasıya yaşayacağım. Tekrar söylüyorum onları çok seviyorum.

      Sil
    2. Şüphesiz ailelerimiz bizim için değerli. Ben de ailemi sevmiyor değilim. Onlar çoğu zaman anlayışlı ve sevgi dolu olduklarını söyleseler de konu benim eşcinselliğim olunca durum değişiyor. İtiraf etmeliyim ki ailem öğrendiğinde verdikleri tepkiler gerçekten inanılmazdı. Dedim ki bu benim ailem mi? Cinsel yönelimler hakkında bilgisizlik çoğumuzun ailesinde var olan bir sorun galiba. En kötüsü ise sunulan bilgilere kulaklarını tıkamaları. Şimdi bu konuyu yok sayıyorlar. Yaşanmamış gibi davranmaya çalışıyorlar. Ancak bana genellikle karışmayan ailem, en ufak konularda bile karışır hâle geldi. Sana karışılmasına tepkim biraz da bu yüzdendi.
      Ekonomik olarak özgür olunca ailelerimizin hayatımızdaki baskısı nispeten azalacak. Geleceğe umutla bakmak lazım. İnanıyorum ki güzel günler yakında. :)

      Sil
    3. Canım benim! Zor zamanlar geçirmişsin anlıyorum. Ben açılmam onlara zaten ona eminim. Tek gerçek dediğim gibi ekonomik özgürlük. Yorumu okuyan yazılarımızı okuyan kardeşlerimiz de kendilerine feyz alsınlar bu konuyu. E K O N O M İ K özgürlük şarttt.

      Sil
  2. ne gereği var :)6 Nisan 2015 16:13

    Yalanı yaşamak bir çoğumuzun sıkıntısı.Hele ki baskıya gelemeyenler için daha feci benim gibi.Bende ailemi seviyorum ama herkes de haddini bilcek canım.Bunu ailemde biliyor hoş bana fazla karışırlarsa ağızlarının payını alırlar.Siyasi seçime bile karışmak ha :)Benim babamdada vardı o tabi bizim partiye yatay geçiş yapmadan önceydi. ona inat evi bizim partinin bayraklarıyla donatırdım sonra didişirdik :) Ve tabiki mevzu para olunca eşcinselliği biraz bastırmak gerekiyo ailenin yanında.Tam bağımsız olduğum zaman kendimi baskılayacağımı hiç sanmıyorum. Buda biraz cık uzun süre benim için dağa 18imdeyim üniversite felan ohooo.Neyse gevezelik ettim baya hayat bizim günahıyla sevabıyla.Dünyada ki 7 milyar insan tek tek umrumda değil :) :) Kalbimi dinlemekten vazgeçmeyeceğim hiç kimse için...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sana katılıyorum canım benim!! İşte elimizden geldiğince idare ediyoruz. Her şeyin bir zamanı var diye düşünüyorum bakalım hayırlısı olsun :)

      Sil
  3. ne gereği var :)11 Nisan 2015 22:52

    İnşallah :) bu arada bayadır yazmıyosun zamanın yoktur felan bilemem ama senin yazılarını yaşanmışlıklarını okumak iyi geliyor :) Şu yazdıklarınla bile sana sempati duymaya başladım :) bekliyorum yeni yazılarını :):)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Seni yiyebilir miyim??? Evet yazmaya fırsatım olmuyor. Ama aslında o kadar çok şey var ki yazmak için. Kimsenin beni merak etmediğini düşünüyordum ama sen varmışsın o zaman yarın ilk iş bir yazı yazmak. Öpüyorum :)

      Sil
    2. Ne gereği var :)24 Nisan 2015 11:15

      :) Sen beni yersen bir aylık gıda tüketimini doldurmuş olursun :P Bende öptüm bekliyoruz.. :)

      Sil
  4. ruhunun insandan uzak kalması ve zorunlulukların gerektirdiği bir yaşamı idame ettirmeye çalışmak zor olmalı..
    bu şekilde sürdürmen seni yorar yıpratır, bir yolunu bulup paylaşmalı belki de gerçeklerini..bilemiyorum..
    sevgiler..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Mavicim anlatmayı geçtim artık çünkü haykırmak geliyor içimden. Çığlık atacağım. Hiç bir tutar yolu yok hayatımın. Hakkımızda hayırlısı olsun.

      Sil
  5. https://1escinsel.blogspot.bg/2016/09/terapi-seansmz-baslyor.html

    YanıtlaSil